незавѣтрьнъ

НЕЗАВѢТРЬНЪ (2*) пр. Подветренный, не защищенный от ветра:

Насышта˫а сѧ многосластьнааго пити˫а. помѧни пиюштааго теплѹ водѹ отъ слъньца въстопѣвъшѫ. и тѹ же пороха нападъшѫ. ѡтъ мѣста незавѣтръна. Изб 1076, 41; и ту праха на(па)дшю || ѿ мѣста незавѣтрена. ЗЦ к. XIV, 73–74.